Een dinsdagmiddag begin augustus. Penagateira ligt in midzomerse sluimer, de stilte enkel doorbroken door het gesnurk van een van de honden. Dan rinkelt de telefoon. Ik ben te loom om op te staan, maar – pling plong – er volgt een berichtje. Toch even kijken. Het was buurman Jose. ‘Buenas tengo hierba seca para los animales si la quieres llámame la tienes que venir a buscar’. Hij heeft hooi voor onze dieren. Als we dat willen, kunnen we hem erover bellen. We moeten het wel zelf komen halen. Hij stuurt een foto van zijn weiland mee: drie hopen hooi in een dor veld onder een blauwe hemel. Lees verder op mijn substack…