De geur van hooi

Een dinsdagmiddag begin augustus. Penagateira ligt in midzomerse sluimer, de stilte enkel doorbroken door het gesnurk van een van de honden. Dan rinkelt de telefoon. Ik ben te loom om op te staan, maar – pling plong – er volgt een berichtje. Toch even kijken. Het was buurman Jose. ‘Buenas tengo hierba seca para los animales si la quieres llámame la tienes que venir a buscar’. Hij heeft hooi voor onze dieren. Als we dat willen, kunnen we hem erover bellen. We moeten het wel zelf komen halen. Hij stuurt een foto van zijn weiland mee: drie hopen hooi in een dor veld onder een blauwe hemel. Lees verder op mijn substack…

Een goede grond, het halve werk?

Gingen wij als studenten des avond ergens in een of andere kroeg tien à twintig glazen nuttigen, dan hechtten mijn drinkebroers en ik gepaste waarde aan ‘het leggen van een goede bodem’. Nu mijn geliefde en ik op een oude boerderij in het regenachtige noorden van Spanje wonen, en zelf weldadige maaltijden willen produceren heeft ‘een goede bodem’ een andere invulling gekregen. Lees verder op mijn substack…

De wilg nader bekeken

In het landschap van mijn jeugd was de wilg nooit ver weg. Bladerend door een plakboek dat ik als kleine jongen bijhield, zie ik mijn vroegere zelf en mijn broertje met muts op en sjaal om op het voetbalveld staan. We dragen voetbalschoentjes, hij klemt een oranje bal tegen de borst en ik heb een wit-zwarte onder de rechtervoet. Lees verder op mijn substack…