Ver van huis, bedwelmd door de lokale brandewijn en na lang worstelen met de jetlag eindelijk in dromenland, voerde mijn geest mij vanuit de binnenlanden van Brazilië terug naar de werkvloer in Amsterdam. Ik droomde dat ik ten burele Unplugged van Eric Clapton opzette om de arbeidsvreugde te verhogen. Lees verder
Hoe speel je het beste met takken? Klub Girko vertelt
De circusartiesten van Klub Girko balanceren kleine takken op grotere takken, en die weer op stronken, en de hele tijd vraag je je af: gaat het ze lukken, of dondert de hele boel zo in elkaar? Gegarandeerd dat je de volledige 35 minuten van Human Time Tree Time op het puntje van je boomstronk zult zitten. Het is ook hartstikke leuk om zelf te proberen, dus vroegen we performers Crispin Bade en Josef Stiller naar tips voor wie aan de slag wil met het balanceren van takken. Lees verder
Drie audiokunstwerken om even bij tot rust te komen
Wat werkt beter tegen de onrust dan het beluisteren van mooie geluiden? En welke klanken kalmeren het gemoed het beste? We begaven ons binnen gehoorafstand van Het audement aan zee, Soundings: Listen to the Land, en Waddenorgel om een antwoord te zoeken op deze vraag. Lees verder
Hoe feestelijk is de show van de Veenfabriek nou echt?
Feitelijk is het niet, Niemand heet Rozenhart. Als je Rozenhart googelt, vind je op pagina twee van de zoekresultaten het LinkedIn-profiel van Berry Rozenhart, een React-Native en iOS Developer uit Haarlem (‘Looking for new opportunities’), en op de derde pagina Liesbeth Rozenhart, militair, jurist en coach met een ‘warm netwerk’ bij Defensie. Sommige mensen heten dus Rozenhart, er staat ook allerlei informatie over dit geslacht op de website genealogieonline.nl. Maar daar gaat het in deze voorstelling niet om. Lees verder
Hoe programmeur Farnoosh Farnia storyteller Elten Kiene aan Oerol wist te binden
In de duinen van Formerum aan Zee treden dagelijks verhalenvertellers op. Elten Kiene uit Rotterdam bijt vandaag het spits af. Programmeur Farnoosh Farnia vertelt hoe ze hem aan Oerol wist te binden, en Elten Kiene reageert. Lees verder
Best feestelijk, zo’n beripo
In de acht maanden die ik als eindredacteur voor de Volkskrant werk, heb ik al heel wat jargon horen voorbijkomen en vaak moeten vragen wat de door collega’s gebezigde termen betekenen. Een kleine greep. Lees verder
Een soepmoeder kan eeuwig sudderen
Naast dutten is koken een beproefde methode om op druilerige middagen de wanhoop op afstand te houden. Vorige week maakte ik voor het eerst gumbo, een stoofschotel met multiculturele wortels in 18de-eeuws Louisiana, Amerika. Drie kwartier roerde ik op middelhoog vuur bloem en zonnebloemolie tot een lobbige roux, om er daarna de heilige drie-eenheid van ui, groene paprika en bleekselderij bij te kiepen. Dan redelijke hoeveelheden knoflook, cajunkruiden, peterselie en kippenbouillon, en tot slot gegrilde kip, gekookte garnalen en een scabreuze dosis rookworst. Serveren met rijst en een boterige chardonnay. Lees verder
Poes, de afgeleide van ‘Miauw-Miauw’
Daar ik op z’n tijd graag wat drank in mijn mond giet en dan wel zie waar het schip strandt, waardeer ik het gedicht Allerzielen van Gerard Reve. ‘Nadat we bij die en die gezeten hadden/ gingen we bij je weet wel nog wat drinken/ Dinges was er ook, en zong een lied/ over een naamloos Graf van eeuwigheid.’ Lees verder
Met ‘lulleman’ verwijzen we niet naar Overmars
In het voormalige havengebied waar ik woon, zijn vaklieden al jaren bezig woontorens voor bovenmodaal geëmployeerde medemensen te realiseren. Op mijn ommetjes ontdekte ik deze winter telkens iets nieuws in de wijk: een doorgang langs het water achter de nachtclub, steigerlampjes, een ijszaak, een bakkerij. Lees verder
Schapen blijken een co-existentieconflict te hebben met wolven
In 2020 resideerde ik een poosje in een anarchistische commune op het Noord-Spaanse platteland. De oprichter had vier schapen gekocht van een naburige boer. Een was al in 2019 doodgebeten door een hond. Voor de drie nabestaanden zorgden we liefdevol, tot we op een dag terugkwamen van het verjaardagsfeest van een lokale zanger en de schapen stijf en aangevreten in de rivier vonden. Gedood door een wolf, was na autopsie de conclusie van de autoriteiten. Slachtoffers van een ‘co-existentieconflict’, blijkt nu. Lees verder
Druppeldop, een woord met de cadans van een dartelend veulen
Een Duitse vriendin was blijven slapen, en hoewel ze nog nooit van Werner Herzog had gehoord, was ik ’s morgens genegen een bord havermoutpap met stukjes fruit voor haar te bereiden. Toen ze weg was en ik rustig naar de wc kon, begon de verwarring. Details zal ik u besparen, maar in de spiegel zag ik de rimpels in mijn voorhoofd de woorden ‘overdraagbare’ en ‘aandoening’ spellen. Lees verder
Interview bij De Nieuws BV
Op 21 juli was ik ruim 8 minuten op nationale radio en televisie om te vertellen over mijn recent gestopte Volkskrant-rubriek Opgedragen, afgedankt. Voor die rubriek zocht ik stad en land af naar opdrachten in afgedankte boeken. Wekelijks stond er eentje in de krant. Je kunt het gezellige en diepgaande interview van De Nieuws BV terugkijken via deze link.
‘Een ode aan het intermenselijk contact’
Twee jaar lang zocht ik in kringloopwinkels, minibiebs en weggeefkasten naar opdrachten in afgedankte boeken. Mijn vondsten waren te zien in het boekenkatern van de Volkskrant. Nadat ‘Opgedragen, afgedankt’ in juli 2021 stopte, verscheen onderstaand verhaal in de Volkskrant (link). Lees verder
Met Sien Vanmaele achter het fornuis eten wij ons een weg uit de klimaatcrisis
Kan de planeet gered worden vanuit de keuken? Sinds begin 2020 zoekt de Belgische actrice en theatermaker Sien Vanmaele het antwoord op deze vraag. Ze is op het eiland om deel te nemen aan het Lab, waarin vijftien kunstenaars vanuit verschillende disciplines hun werk en onderzoeksvragen aan de groep presenteren en van elkaar leren. Voor de bijna complete redactie van de Oerol-krant gaf ze een demonstratie van haar kunsten vanuit Kookstudio Flang in de Pan, in Hoorn. Lees verder
Radio Sancha probeert het uitsterven van de mensheid wel een beetje fun te houden
Weet je het nog, twee jaar geleden op de Westerkeyn? Daar stond een klein houten huisje waarin grootse dingen gebeurden. The Magnavem Project heette het. Noortje Sanders en Camille Paycha — a.k.a. Radio Sancha — ontwierpen samen met bezoekers diverse ‘vogels van de toekomst’ die na het uitsterven van de mensheid vrolijk fladderend zouden voortbestaan. Zoals de krantkanarie: een vredelievende einzelgänger die dagelijks 111 eieren legt en bang is voor mensen die zijn eieren willen eten. Of de tijgermorrel: een bruin-zwarte loopvogel met lange snavel en vele tepels. Lees verder
32 knopen hard gaan met Elten Kiene
Het sop dat wij kozen was ruim, afgelopen donderdagavond. Samen met Lab-deelnemer Elten Kiene zetten drie dagkrantredacteuren voet aan het SAR-schip Arie Visser van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM). SAR staat normaliter voor ‘Search And Rescue’, maar stond nu even voor ‘Spokenword Artist Recording’. Voor de draaiende camera van videograaf Jonathan droeg Kiene een tekst voor, terwijl het zoute water hem om de oren spatte. Lees verder
Bach of bèèèèg? vraagt celliste Amber Docters van Leeuwen zich af
Celliste Amber Docters van Leeuwen is op het eiland om zich aan te sluiten bij het Lab, een groep van zo’n vijftien kunstenaars die samen de verhouding tussen kunst en het landschap tegen het licht houden. Docters van Leeuwen heeft als onderzoeksvraag wat het verschil is tussen schapen en Bach, of meer in het algemeen: wat maakt kunst tot kunst, en hoe verhoudt zich dat tot de omgeving, in dit geval het gemekker van vele geoormerkte ooien? We spraken haar in de stal van biologische schapenboerderij De Zeekraal in Oosterend, waar ze voor enkele aanwezige mensen en tientallen blatende schapen een miniconcert gaf. Lees verder
Bouke Groen experimenteert met een muur van geluid
Diep in een van de prachtige Terschellinger wouden zit beeldend kunstenaar Bouke Groen deze week achter een houten bureau te experimenteren met een zelfgebouwde installatie van speakers en OSB-platen. We vroegen Bouke Groen wat hij precies van plan is met het witte, hoekige bouwwerk. Lees verder
Bart van de Woestijne stond er niet eerder zo open in
Bart van de Woestijne, winnaar van de Joop Mulder Plak in 2018, kennen we van In Order Of Disappearance. Dat was een wandeling met koptelefoon in de bossen bij Formerum, die het Oerol-publiek in 2019 letterlijk en figuurlijk een spiegel voorhield. De voorstelling zou in reprise gaan in 2020 en opnieuw in 2021, maar beide keren werden afgelast vanwege de pandemie. Van de Woestijne is nu op het eiland als deelnemer aan het Lab, waarin een makers met elkaar ervaringen uitwisselen en onderzoeken hoe het landschap zich verhoudt tot de kunst. “Onderliggend thema bij alle vragen die ik deze week stel is hoe je het landschap kunt gebruiken: als katalysator, als spiegel, als hoofdrolspeler.” Lees verder
Zwermers laten je met nieuwe ogen naar je eigen kledingkast kijken
“Mode is slechts een vorm van lelijkheid die zo absoluut ondraaglijk is dat we haar elk half jaar moeten vervangen door een andere”, schreef Oscar Wilde in zijn The Philosophy of Dress. Vanwege de pandemie is dat er het afgelopen jaar bij veel mensen bij ingeschoten, want in een wereld waarin thuiswerken, internetwinkelen en theaterstreamen de standaard zijn geworden kom je met een pyjama, wat joggingspakken en een enkel net overhemd of bloesje voor die belangrijke zoommeeting heel aardig de dag door. Lees verder