Natuurlijk, zolang ze nog draaien moet je alle Oscarwinnende films gaan zien, maar ook dichter bij huis worden parels van films gemaakt, zoals Belgica van Gentenaar Felix van Groeningen. Net als in De helaasheid der dingen (2009) en The Broken Circle Breakdown (2012) toont Van Groeningen je in Belgica een gezellig stukje Vlaanderen: twee broers die een Gentse kroeg ombouwen tot het epicentrum van het lokale nachtleven. Lees verder
Het huis van de moskee
Volgens mij was het een collega die me Het huis van de moskee van de Perzisch-Nederlandse schrijver Kader Abdolah aanraadde. Ik werkte er pas net en we hadden het over boeken, want daar komt een gesprek weleens op uit. Gevoelig als ik ben voor andermans lievelingsboeken kocht ik die week voor twee euro een harcover-exemplaar bij de kringloop op de hoek — met een mix van hoogwaardig aanbod en analfabetische klanten een goudmijn voor bibliofielen. Het boek belandde linksboven in de kast, naast Abdolahs boekenweekgeschenk De kraai. Lees verder
Gedachten over filmmakers als geschiedschrijvers
Als ik je dit weekend op een feest zie en vraag wie je favoriete historicus is, dan is de kans groot dat je eerst “HA!” zegt en dan “WEET IK VEEL!”. Misschien kom je later nog met Geert Mak aanzetten, zo van: joh, ik lachte net wel, maar ik ken natuurlijk Geert Mak dus laten we doen alsof dat mijn favoriete is en het er daarna nooit meer over hebben. Biertje? Lees verder
Filmtip: Spotlight
De journalistiek controleert de macht door de waarheid te openbaren. Dat is precies wat onderzoeksteam ‘Spotlight’ doet in de gelijknamige thriller van Tom McCarthy.
Als er bij The Boston Globe in 2001 een nieuwe hoofdredacteur aantreedt stelt hij voor dat Spotlight haar licht eens op de Katholieke kerk richt. De journalisten trekken de beerput helemaal open. Uit hun onderzoek blijkt wat we nu allemaal weten: dat priesters al ik weet niet hoe lang kinderen misbruiken, en dat leidinggevenden dat oogluikend toelaten. De Katholieke kerk is een door en door verrot instituut. Lees verder
Een interview met een anonieme man die onder de douche boeken leest
Sinds de uitvinding van het gebonden boek is de lezer niet meer aan de bibliotheek gebonden. Lezen kan overal: in bed, in de trein, op de wc. Iemand las eens een boek aan me voor toen we naar West-Vlaanderen reden om friet te eten en over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog te slenteren. Ook dat kan. Maar lezen onder de douche? Een kennis van me doet het, en het bevalt hem goed. Laatst sprak ik hem over zijn leesgewoonte. Hij maakte een frisse indruk. In verband met milieudefensie en zijn huisbaas wil hij graag anoniem blijven. Lees verder
Peer em erin is een levensfilosofie
Sinds september 2015 maken Jan Jaap Glerum, Marnix Damsteeg en Rezenne ‘Poernaka’ Gidey de radioshow Peer em erin op de Utrechtse internetradiozender Stranded FM. Hun programma, dat iedere eerste zondag van de maand vanaf één uur ‘s middags te horen is, bestaat naast obscure muziek en droge humor uit een aantal rubrieken, zoals liefdesadvies, ingezonden brieven en financiële berichten. Kwaliteitsgelul onderbroken door muziek, is hoe ze het zelf noemen. Tussen kerst en oud en nieuw sprak ik de mannen in Kafé België aan de Utrechtse Oudegracht over het hoe, wat en waarom van hun radioshow. Dit is hun verhaal. Lees verder
Er hätte die Welt verändert
Het is geen uitgemaakte zaak dat het naziregime omvergeworpen zou zijn als de bom van meubelmaker Georg Elser, over wie nu de film Elser te zien is, acht tot dertien minuten eerder was afgegaan. Filmjournalisten Floortje Smit en Bor Beekman beweren dat in de Volkskrant van afgelopen donderdag. ‘Eén wilskrachtige, maar doodgewone man had het naziregime zomaar omver kunnen werpen,’ schrijft Beekman. Lees verder
15 goede boeken die ik en mijn vrienden van De Gebroken Rug lazen in 2015
Het is de laatste dag van het jaar, en dus kijken we bij De Gebroken Rug terug naar de ruggen die we dit jaar braken. Onze conclusie: vorig jaar lazen we meer. Misschien hadden we het dit jaar drukker, misschien waren de boeken dikker, misschien worden we indolente dertigers met volrijpe buiken en weke breinen. Waarschijnlijk dat laatste. Toch lazen we nog genoeg dode bomen bij elkaar om een lijstje aanraders voor je te kunnen opstellen. Dit zijn de vijftien beste boeken die wij in 2015 lazen. Lees verder
Pim Morskate gaat de zestig dit jaar niet halen
2015 loopt ten einde. Wat nog rest zijn buffelsessies, cadeau’s, zwaarmoedige vollebuikwandelingen, verwarrende gevoelens, familiefilms, borrels, puzzels, toastjes, ambivalente oud-en-nieuwplannen en uiteraard een boel goede voornemens. Waar sommige mensen hun Facebookvrienden imponeren met statusupdates als ‘Ik ga in 2015 vaker de fiets pakken’ en ‘Ik neem in 2015 nooit meer tegelijk een slaappil en een laxeerpil’, gooien anderen het over een intellectuelere boeg. Zoals Pim Morskate, die zich een jaar geleden voornam om in 2015 veel boeken te lezen. Lees verder
Andy Leenen, de man van honderd boeken
Sommige mensen stoppen met roken, anderen schrijven zich in bij een sportschool. De jaarwisseling is voor velen een moment om zichzelf met goede voornemens op te zadelen. Een kleine groep andersdenkenden stelt zichzelf ten doel in het komende jaar een bepaald aantal boeken te lezen. Nu 2015 ten einde loopt spraken we een aantal van deze Mohikanen. Vandaag: Andy Leenen, de man van honderd boeken. Lees verder
Waarom kijken mensen naar films vol ellende?
Een tijdje terug zag ik The Paradise Suite van regisseur Joost van Ginkel, een mozaïsche filmvertelling over gezellige dingen als vrouwenhandel, kinderverwaarlozing en de Bosnische burgeroorlog. Deze cocktail van leed en ellende is de Nederlandse inzending voor de Oscars van 2016. Tijdens de aftiteling zeiden mensen dingen als “Nou Margreet, lekkere vrijdagavondfilm” en “Volgende keer weer naar Pathé, of niet Wilfred?” Na afloop voelde ik me bitter en zondig, trok ik mijn bestaan in twijfel en ruziede ik met mijn vriendin. Lees verder
Er is niets wat hier nog blijft
Vrijdagavond 16 oktober 2015 vond in gallerie Vriend van Bavink te Amsterdam de boekpresentatie plaats van Er is niets wat hier nog blijft van Jan van Tienen. Mensen werden bedankt, passages werden voorgelezen, boeken werden verkocht, leverworst en kaas werden gegeten. Er werd gedronken op Jan van Tienen en dat er maar veel boeken verkocht mogen worden. Jan, namens De Gebroken Rug van harte gefeliciteerd met je debuut, en we hopen nog veel moois van je te mogen lezen.
Het Peter Buwalda karbonade-experiment
‘Een boek verfilmen is een karbonade opdrinken met een rietje: onmogelijk,’ aldus schrijver Peter Buwalda in het tv-programma Zomergasten twee weken geleden. Klinkt goed, maar klopt het ook? Bij De Gebroken Rug namen we de proef op de som: we haalden karbonades en probeerden ze met rietjes op te drinken. Daarna keken we een boekverfilming. Conclusie: het boek is beter. Onze bevindingen lees je hier. Lees verder
4 à 5 dingen uit mijn leven die schrijvers zich hebben toegeëigend
Pas toen ik mijn gezicht afdroogde besefte ik dat de handdoek die ik gebruikte vier dagen op de grond in de sportschool had gelegen. Ik had hem maandag laten slingeren en vrijdag in een groezelig hoekje teruggevonden toen ik mijn veters strikte. Thuis had ik hem over de leuning van de luie stoel gelegd en daarna was ik de hele episode weer vergeten, tot ik me ermee stond af te drogen. Toen ik het samengestelde aroma van zweet, rubberen vloer, gebakken eieren en sigarettenrook opsnoof dacht ik: hier zou je een stevige kruidenthee van kunnen trekken. Lees verder
Alice brengt het kleine meisje in je naar boven
Ik droomde dat ik in een speelparadijs was, opgezet door Floyd Mayweather en Manny Pacquiao. Alles was zilvergrijs, diverse etages waren verbonden via trappen en bruggen. Ik speelde met een flesgroene stuiterbal en voelde me senang, tot de vriendin van een vriend van me de bal uit mijn handen sloeg. De bal stuiterde de bosjes in en kwam terecht onder een tak met een dode vogel erop. Het was een geplukte, vlezige loopvogel met rode poten, een grote rode snavel en blauwe ogen. Ik was angstig, ik houd sowieso niet van vogels. Gelukkig stonden er tegen een klimrek langs de wand roeispanen opgesteld. Sommige waren te zwaar om te tillen, het duurde even voor ik een handzaam exemplaar had gevonden. Toen ik de bal met de roeispaan uit de bosjes probeerde te vissen, viel een van de bloedrode poten van de vogel af, bovenop de bal. Het spel was over, kakelend werd ik wakker. Lees verder
Onze avond met Michel Houellebecq
Als intellectueel exhibitionist kom je vaak ver met bluffen, maar als Houellebecq in je eigen stad een festival aandoet, dan is niet gaan geen optie. Afgelopen weekend vond in Utrecht de vijfde editie van City2Cities plaats, een literair festival met een naam als een sponsorloop. Neusje van de zalm was Michel Houellebecq, die op zaterdagavond in het oude postkantoor op de Neude over zijn nieuwe boek kwam praten. Henk en Klaas waren aanwezig, zodat ook zij nu kunnen zeggen: wij waren erbij. Dit is hun verslag. Lees verder
De mens als machine, met een ferme streep licht
In goede boeken zit vaak een mespuntje waanzin, aldus Pieter Steinz in zijn recente essay Waanzin in de wereldliteratuur. Miguel de Cervantes, Edgar Allan Poe, Virginia Woolf—schrijvers van alle tijden lieten zich door waanzin inspireren, en sommige waren zelf rijp voor het dolhuis. Afgelopen week las ik een boek dat Steinz niet bespreekt, maar dat wel toppie de poppie waanzinnig is. Het werd me een jaar geleden aangeraden door een technicus op mijn werk. Op een ochtend zat hij met een peuk en bak koffie op het terras voor het filmhuis waar we werken. ‘Aan het ontbijt?’ vroeg ik. ‘Breakfast of Champions,’ antwoordde hij, ‘—wat trouwens ook een geniaal boek is.’ Zo ging dat. Lees verder
Meer praten minder lezen: stellingen van Pierre Bayard
Dat je best over boeken kunt praten die je niet hebt gelezen, weet iedereen die een maand op een middelbare school heeft gezeten. Toch schreef de Franse psychoanalyticus en literatuurdocent Pierre Bayard een heel boek om dat aan te tonen, Hoe te praten over boeken die je niet hebt gelezen (2007). Ik kocht het ooit voor twee euro bij de Slegte in Nijmegen, toen ik daar tijdens mijn master melancholische middagwandelingen maakte. Lange tijd las ik het niet, begin dit jaar wel, en nu praat ik er weleens over. Lees verder
Zwarte komedie over mislukte nieuwbouwstad
Twee jaar geleden kreeg ik een rondleiding door Lelystad van Joris van Casteren, schrijver van het boek Lelystad. Ik studeerde geschiedenis in Nijmegen. Met twee andere studenten volgde ik de gloednieuwe Engelstalige master. Er waren geen buitenlandse aanmeldingen, het meest exotische exemplaar was een Limburgs meisje dat elke week een andere haarkleur had. Lees verder
Interview met fotojournalist Boudewijn Bollmann over zijn liefde voor ‘De avonden’ van Gerard Reve
Bij De Gebroken Rug waarderen we boeken en melancholie. Daarom vroegen we Boudewijn Bollmann naar zijn inktzwarte liefdesrelatie met De avonden van Gerard Reve. Bollmann is fotograaf, en een goeie. Hij fotografeerde onder meer voor Vrij Nederland, NRC Handelsblad, MU en Vice Magazine, en een deel van zijn werk hangt vanaf januari in het Nederlands Fotomuseum voor de tentoonstelling Rotterdam in the Picture. Kortom: Boudewijn Bollmann riekt naar succes. Omdat hij in zijn werk vaak verwijst naar Gerard Reve en zijn gemoed al jaren spiegelt aan dat van Frits van Egters, vroegen we hem in Rotterdam naar de hoed en de rand, ten einde zijn ziel te doorgronden. Lees verder