Hooi opladen blijk je met een gaffel te doen

Een paar weken geleden hadden onze buren ons een berg hooi aangeboden om onze paarden in alimentair opzicht de winter door te helpen. We moesten het wel zelf komen opladen. Toen ik daarover voor mijn blog over het plattelandsleven in Galicië een bericht schreef, en vermeldde dat ik was vergeten een hooivork mee te nemen, kwam ik er terloops achter dat zo’n ding geen ‘riek’ heet, maar ‘gaffel’ (een riek is een mestvork, aldus Van Dale). Lees verder

Scherpe randjes of scherpe kantjes?

Frans Zoon schreef ons naar aanleiding van de kop ‘De scherpe randjes van postcovid halen’ in de krant van zaterdag 26 oktober. Zijn vraag: ‘Is het de scherpe kantjes eraf halen of de scherpe randjes?’ Hij vindt randjes namelijk vreemd overkomen. Hij heeft geprobeerd online een antwoord te vinden: ‘Als ik google, blijkt dat ‘randjes’ vooral gaan over echte knutselrandjes van hout, glas, metaal of kunststof. Ook wordt ‘scherpe randjes eraf halen’ in figuurlijke betekenis gebezigd door Geert Wilders (dat scheelt weer een koelkast). Volgens mij is ‘kantjes’ in de figuurlijke – spreekwoordelijke – betekenis correcter dan ‘randjes’. Wat denken jullie daarvan?’ Lees verder

Het interessantste stukje over ooit ooit?

Drie koppen herinnerden deze week aan een e-mail van P. de Kort uit Nijmegen, eerder dit jaar. Bij sport was te lezen: ‘Is Sholei Ohtani de beste honkballer ooit?’ Bij muziek: ‘Tenorsaxofonist Benny Golson schreef een van de mooiste jazzstandards ooit’. En de wetenschapsredactie kopte: ‘Het grootste radio-observatorium ter wereld, gevoeliger en scherper dan ooit’. Lees verder

Twee gevoelens, één woord, voor mannen met verlangens

Met mijn leesclub besprak ik The Will to Change: Men, Masculinity, and Love van feminist bell hooks. Mannelijkheid wordt vaak opgevat als ‘het (moeten) domineren van anderen’, vooral van vrouwen, zo schrijft zij. Omdat het dagelijks leven de meeste mannen weinig ruimte biedt anderen te overheersen, is pornografie waarin vrouwen worden gedominieerd en vernederd zo populair. Lees verder

De geur van hooi

Een dinsdagmiddag begin augustus. Penagateira ligt in midzomerse sluimer, de stilte enkel doorbroken door het gesnurk van een van de honden. Dan rinkelt de telefoon. Ik ben te loom om op te staan, maar – pling plong – er volgt een berichtje. Toch even kijken. Het was buurman Jose. ‘Buenas tengo hierba seca para los animales si la quieres llámame la tienes que venir a buscar’. Hij heeft hooi voor onze dieren. Als we dat willen, kunnen we hem erover bellen. We moeten het wel zelf komen halen. Hij stuurt een foto van zijn weiland mee: drie hopen hooi in een dor veld onder een blauwe hemel. Lees verder op mijn substack…

Volg me via Substack

Sinds 3 mei ben ik weer aan het bloggen, en wel over hoe het is om in een verlaten dorpje in het regenachtige noordwesten van Spanje te leven. Mijn vriendin en ik wonen sinds 1 januari van dit jaar op een oude boerderij in Galicië, omringd door bomen en beesten. Op het blog Stekjes zal ik reflecteren op mijn ervaringen als (amateur-) dierhouder, landbouwer en boswachter.

Een goede grond, het halve werk?

Gingen wij als studenten des avond ergens in een of andere kroeg tien à twintig glazen nuttigen, dan hechtten mijn drinkebroers en ik gepaste waarde aan ‘het leggen van een goede bodem’. Nu mijn geliefde en ik op een oude boerderij in het regenachtige noorden van Spanje wonen, en zelf weldadige maaltijden willen produceren heeft ‘een goede bodem’ een andere invulling gekregen. Lees verder op mijn substack…

Moeten rellende studenten zich voortaan identificeren of legitimeren?

‘Moeten studenten zich echt identificeren, hun eigen identiteit vaststellen’, schreef Dick Sluis in een e-mail aan het taalloket van de Volkskrant, ‘of is het beter als ze zich legitimeren?’ Identificeren lijkt hem ‘eerder een taak van de universiteit. Wellicht kunnen ze zich wel legitimeren.’ Sluis mailde naar aanleiding van het nieuws dat universiteitsbesturen niet meer zullen onderhandelen met protesterende studenten die anoniem wensen te blijven. Lees verder

Een korte onderdompeling in de wereld van de wilg

Dat je je maar even ergens in hoeft te verdiepen om onbekende woorden te ontdekken, bleek opnieuw toen ik mij onderdompelde in de wereld van de wilg. In mijn geboortedorp was dat een veelgeziene boom, maar pas nu ik enkele wilgenstekjes in de zompige grond rondom ons huis in Noord-Spanje heb geplant, heb ik die boom wat nader bestudeerd. Lees verder

De wilg nader bekeken

In het landschap van mijn jeugd was de wilg nooit ver weg. Bladerend door een plakboek dat ik als kleine jongen bijhield, zie ik mijn vroegere zelf en mijn broertje met muts op en sjaal om op het voetbalveld staan. We dragen voetbalschoentjes, hij klemt een oranje bal tegen de borst en ik heb een wit-zwarte onder de rechtervoet. Lees verder op mijn substack…

Zijn die ‘andere’ collega’s niet ook gewoon collega’s?

K. van den Berg uit Hengelo schreef de Volkskrant er in 2022 al eens een mail over, en begin deze maand opnieuw. Onderwerp: ‘Taalgebruik’. Strekking: slordig taalgebruik. Specifieker: overbodig gebruik van het bijvoeglijk naamwoord ‘andere’ in zinsneden als ‘mijn andere collega’s’ of ‘andere dorpsgenoten’, waar ‘collega’s’ of ‘dorpsgenoten’ zou hebben volstaan. Lees verder

Leids Cabaret Festival: voor de taalpurist valt er niets te lachen

‘Tot mijn grote verbazing zag ik in de zaterdageditie van 10 februari verkeerd woordgebruik op de voorpagina’, schreef F. Visser op 15 februari. ‘Dit ben ik niet van de Volkskrant gewend.’ Het betrof de kop ‘Meisjes komen steeds vroeger in de puberteit’. Het woord ‘vroeger’ zou hier onjuist zijn, aldus Visser. ‘Vroeger wordt gebruikt om iets uit het verleden aan te duiden. Met de inhoud van het artikel in het achterhoofd wordt hier waarschijnlijk ‘eerder’ bedoeld.’ Lees verder