Drie koppen herinnerden deze week aan een e-mail van P. de Kort uit Nijmegen, eerder dit jaar. Bij sport was te lezen: ‘Is Sholei Ohtani de beste honkballer ooit?’ Bij muziek: ‘Tenorsaxofonist Benny Golson schreef een van de mooiste jazzstandards ooit’. En de wetenschapsredactie kopte: ‘Het grootste radio-observatorium ter wereld, gevoeliger en scherper dan ooit’. Lees verder
Twee gevoelens, één woord, voor mannen met verlangens
Met mijn leesclub besprak ik The Will to Change: Men, Masculinity, and Love van feminist bell hooks. Mannelijkheid wordt vaak opgevat als ‘het (moeten) domineren van anderen’, vooral van vrouwen, zo schrijft zij. Omdat het dagelijks leven de meeste mannen weinig ruimte biedt anderen te overheersen, is pornografie waarin vrouwen worden gedominieerd en vernederd zo populair. Lees verder
De geur van hooi
Een dinsdagmiddag begin augustus. Penagateira ligt in midzomerse sluimer, de stilte enkel doorbroken door het gesnurk van een van de honden. Dan rinkelt de telefoon. Ik ben te loom om op te staan, maar – pling plong – er volgt een berichtje. Toch even kijken. Het was buurman Jose. ‘Buenas tengo hierba seca para los animales si la quieres llámame la tienes que venir a buscar’. Hij heeft hooi voor onze dieren. Als we dat willen, kunnen we hem erover bellen. We moeten het wel zelf komen halen. Hij stuurt een foto van zijn weiland mee: drie hopen hooi in een dor veld onder een blauwe hemel. Lees verder op mijn substack…
Alarmbellen bij een virus dat zich ‘in alarmistisch tempo’ verspreidt
‘Volgens de de Africa CDC verspreidt mpox zich in een alarmistisch tempo.’ Die zin verscheen onlangs ’s avonds laat op de website van de Volkskrant. Drie uur later stuurde lezer I. Djuly daarover een e-mail met de vraag: ‘Bedoelt u alarmerend tempo?’ De volgende ochtend heeft een redacteur het woord alarmistisch vervangen door alarmerend. Lees verder
Waarom ik het onkruid er nu wel met wortel en al heb uitgetrokken
Omdat sommige wilde planten wel erg snel teruggroeien, hebben we een deel ervan alsnog met wortel en al verwijderd, tijdens het handmatig rooien van aardappelen. Dat tast de structuur van de grond sowieso aan, doordat de piepers ondergronds groeien en je ze al wroetend moet opsporen. De meeste aardappels zijn geoogst. Lees verder op mijn substack…
Volg me via Substack
Sinds 3 mei ben ik weer aan het bloggen, en wel over hoe het is om in een verlaten dorpje in het regenachtige noordwesten van Spanje te leven. Mijn vriendin en ik wonen sinds 1 januari van dit jaar op een oude boerderij in Galicië, omringd door bomen en beesten. Op het blog Stekjes zal ik reflecteren op mijn ervaringen als (amateur-) dierhouder, landbouwer en boswachter.
Mijn vriend van 38 had het erg warm, maar kwam dat echt door de ‘andropauze’?
Het was zaterdagmiddag, we zaten in een restaurant aan een provinciale weg. ‘Vind jij het ook zo warm?’, vroeg mijn vriend João, een Braziliaan met rastahaar. Even tevoren had hij mij zijn nieuwe woning laten zien, waar alle ramen wijd open hadden gestaan. Ik had het koud gekregen en was blij dat we in het aangenaam maar zeker niet overdreven warme restaurant zaten. Lees verder
Met ‘wiens’ verwijzen naar een vrouw? Vondel deed het 350 jaar geleden al
‘Geachte Volkskrant-redactie’, schrijft Annelies Jacobsen. ‘Voor de tweede keer binnen een week koppelt u wiens verkeerd. Een vrouw wiens of een meervoud wiens, staat dat zo in het Stijlboek? Of hebben de media (ook meervoud!) het al zo vaak fout gedaan dat het geaccepteerd taalgebruik is geworden? Het doet gewoon pijn aan mijn ogen.’ Lees verder
Een goede grond, het halve werk?
Gingen wij als studenten des avond ergens in een of andere kroeg tien à twintig glazen nuttigen, dan hechtten mijn drinkebroers en ik gepaste waarde aan ‘het leggen van een goede bodem’. Nu mijn geliefde en ik op een oude boerderij in het regenachtige noorden van Spanje wonen, en zelf weldadige maaltijden willen produceren heeft ‘een goede bodem’ een andere invulling gekregen. Lees verder op mijn substack…
Moeten rellende studenten zich voortaan identificeren of legitimeren?
‘Moeten studenten zich echt identificeren, hun eigen identiteit vaststellen’, schreef Dick Sluis in een e-mail aan het taalloket van de Volkskrant, ‘of is het beter als ze zich legitimeren?’ Identificeren lijkt hem ‘eerder een taak van de universiteit. Wellicht kunnen ze zich wel legitimeren.’ Sluis mailde naar aanleiding van het nieuws dat universiteitsbesturen niet meer zullen onderhandelen met protesterende studenten die anoniem wensen te blijven. Lees verder
Een korte onderdompeling in de wereld van de wilg
Dat je je maar even ergens in hoeft te verdiepen om onbekende woorden te ontdekken, bleek opnieuw toen ik mij onderdompelde in de wereld van de wilg. In mijn geboortedorp was dat een veelgeziene boom, maar pas nu ik enkele wilgenstekjes in de zompige grond rondom ons huis in Noord-Spanje heb geplant, heb ik die boom wat nader bestudeerd. Lees verder
De wilg nader bekeken
In het landschap van mijn jeugd was de wilg nooit ver weg. Bladerend door een plakboek dat ik als kleine jongen bijhield, zie ik mijn vroegere zelf en mijn broertje met muts op en sjaal om op het voetbalveld staan. We dragen voetbalschoentjes, hij klemt een oranje bal tegen de borst en ik heb een wit-zwarte onder de rechtervoet. Lees verder op mijn substack…
Zijn die ‘andere’ collega’s niet ook gewoon collega’s?
K. van den Berg uit Hengelo schreef de Volkskrant er in 2022 al eens een mail over, en begin deze maand opnieuw. Onderwerp: ‘Taalgebruik’. Strekking: slordig taalgebruik. Specifieker: overbodig gebruik van het bijvoeglijk naamwoord ‘andere’ in zinsneden als ‘mijn andere collega’s’ of ‘andere dorpsgenoten’, waar ‘collega’s’ of ‘dorpsgenoten’ zou hebben volstaan. Lees verder
Earthfulness is een soort mindfulness, maar dan omgekeerd: niet naar binnen, maar naar buiten
Vorige week zondag, een item bij Vroege vogels over ‘earthfulness’. De directeur en medeoprichter van de gelijknamige stichting zei: ‘We zitten te veel in ons hoofd en te weinig voelen we ons onderdeel van de natuur en alles om ons heen.’ Meer earthfulness is nodig: ‘de bewuste beleving van verbondenheid met natuur in het dagelijkse leven’. Lees verder
Paginanummers, schrijven we die in letters of in cijfers?
Paul de Maat uit Breda stuurde de Volkskrant een e-mail over cijfers in de krant. ‘Wat ik vaak zie in de krant is dat getallen voluit worden geschreven, terwijl ik dan denk: wat vreemd dat hier niet gewoon een getal staat.’ Lees verder
Pijn door het landschap, pijn in het landschap
In Trouw stond een mooi verhaal over landschapsontwikkelaar Jos Willemsen, die uitgeputte landbouwgrond helpt te herstellen. Hij doorgrondt de bodem, plant nuttige soorten en voedt het bodemleven met gras, blad en houtsnippers. ‘Landschapper’, noemt hij zichzelf, ‘syntropische landbouw’ en ‘voedselbosbouw’ zijn de specialismen. Lees verder
Leids Cabaret Festival: voor de taalpurist valt er niets te lachen
‘Tot mijn grote verbazing zag ik in de zaterdageditie van 10 februari verkeerd woordgebruik op de voorpagina’, schreef F. Visser op 15 februari. ‘Dit ben ik niet van de Volkskrant gewend.’ Het betrof de kop ‘Meisjes komen steeds vroeger in de puberteit’. Het woord ‘vroeger’ zou hier onjuist zijn, aldus Visser. ‘Vroeger wordt gebruikt om iets uit het verleden aan te duiden. Met de inhoud van het artikel in het achterhoofd wordt hier waarschijnlijk ‘eerder’ bedoeld.’ Lees verder
Het bahuvrihicompositum kwam bij ons thuis tijdens het eten nooit ter sprake
Voor het schrijven van de rubriek Lezerspost las ik het woordenboeklemma over samenstellingen nog eens na. De samenstelling, ‘het vormen van nieuwe woorden door twee of meer zelfstandig voorkomende woorden aan elkaar te verbinden’, ligt onder vuur. Onjuist spatiegebruik rukt op, onder invloed van het Engels. Lees verder
Met alle vertalingen van het woord ‘koevoet’ kun je een aardig boerderijtje beginnen
Op het eerste gezicht geen bijzonder woord, ‘koevoet’. Maar nadat mijn Spaanse vriendin en ik laatst met een breekijzer het valse plafond in ons huis hadden losgewrikt, dacht ik toch: hé, bijzonder woord. Lees verder
Congruentie, liggen we daar met ons allen nog weleens wakker om?
Ingrid van der Elst uit Bilthoven schrijft dat ze in de derde klas van de middelbare school een opstel had geschreven dat werd beloond met een 9. De leraar had één grammaticale fout gezien. Ze had geschreven ‘Toen we met z’n allen door de nacht slopen’, de docent had dat verbeterd in ‘Toen we met ons allen door de nacht slopen’. De docent had gelijk, vindt Van der Elst. ‘Tenslotte schrijf je ook, als je in de ik-vorm schrijft: ‘Toen ik in mijn eentje door de nacht sloop’, en niet ‘Toen ik in z’n eentje door de nacht sloop’. Lees verder