Sinds ik naar het Spaanse platteland ben verhuisd, dompel ik me graag onder in verhalen die het boerenleven behandelen. Zo las ik laatst John Bergers Het varken aarde, over de mensen wonend aan de voet van de Franse Alpen wier levenswijze (zelfvoorzienend, kleinschalig) bedreigd wordt door modernisering en vooruitgangsdenken. Ook keek ik Cow van Andrea Arnold, een film waarin ze het droeve lot van een industriële melkkoe in beeld brengt. Via boeken en films verhoud ik mij tot mijn nieuwe, rurale leefomgeving, en voed ik het romantische ideaal dat ik van premoderne boeren heb. Lees verder
woord van de week
Er zijn 30 berichten getagd als woord van de week.
Met beriberi wordt bungabunga kielekiele
Krijg je een mix van groenten met ei, pindasaus en kroepoek voorgeschoteld, dan eet je gadogado. Bezoek je een feest met schaars geklede Italiaanse politici, dan ga je van bungabunga. En begin je op een onwenselijk laat tijdstip – drukdruk – met het schrijven van een rubriek, dan haal je de deadline kielekiele. Lees verder
Rip: met een afkorting het ongemak verdoezelen
Requiescat in pace, daar staat de afkorting voor, beter bekend als rest in peace, en hoewel ze vooral op zerken en stèles prijkt, hoor je bij het verscheiden van deze of gene, vooral als het geen naaste betreft, haar ook wel als zodanig worden uitgesproken, met een rollende r, als in: ‘Heb je het gehoord? Campert is overleden.’ ‘Och, ik was dat nog niet aan de weet gekomen. Rip.’ Lees verder
Boy van de ‘oekoe’
Ver van huis, bedwelmd door de lokale brandewijn en na lang worstelen met de jetlag eindelijk in dromenland, voerde mijn geest mij vanuit de binnenlanden van Brazilië terug naar de werkvloer in Amsterdam. Ik droomde dat ik ten burele Unplugged van Eric Clapton opzette om de arbeidsvreugde te verhogen. Lees verder
Best feestelijk, zo’n beripo
In de acht maanden die ik als eindredacteur voor de Volkskrant werk, heb ik al heel wat jargon horen voorbijkomen en vaak moeten vragen wat de door collega’s gebezigde termen betekenen. Een kleine greep. Lees verder
Een soepmoeder kan eeuwig sudderen
Naast dutten is koken een beproefde methode om op druilerige middagen de wanhoop op afstand te houden. Vorige week maakte ik voor het eerst gumbo, een stoofschotel met multiculturele wortels in 18de-eeuws Louisiana, Amerika. Drie kwartier roerde ik op middelhoog vuur bloem en zonnebloemolie tot een lobbige roux, om er daarna de heilige drie-eenheid van ui, groene paprika en bleekselderij bij te kiepen. Dan redelijke hoeveelheden knoflook, cajunkruiden, peterselie en kippenbouillon, en tot slot gegrilde kip, gekookte garnalen en een scabreuze dosis rookworst. Serveren met rijst en een boterige chardonnay. Lees verder
Poes, de afgeleide van ‘Miauw-Miauw’
Daar ik op z’n tijd graag wat drank in mijn mond giet en dan wel zie waar het schip strandt, waardeer ik het gedicht Allerzielen van Gerard Reve. ‘Nadat we bij die en die gezeten hadden/ gingen we bij je weet wel nog wat drinken/ Dinges was er ook, en zong een lied/ over een naamloos Graf van eeuwigheid.’ Lees verder
Met ‘lulleman’ verwijzen we niet naar Overmars
In het voormalige havengebied waar ik woon, zijn vaklieden al jaren bezig woontorens voor bovenmodaal geëmployeerde medemensen te realiseren. Op mijn ommetjes ontdekte ik deze winter telkens iets nieuws in de wijk: een doorgang langs het water achter de nachtclub, steigerlampjes, een ijszaak, een bakkerij. Lees verder
Schapen blijken een co-existentieconflict te hebben met wolven
In 2020 resideerde ik een poosje in een anarchistische commune op het Noord-Spaanse platteland. De oprichter had vier schapen gekocht van een naburige boer. Een was al in 2019 doodgebeten door een hond. Voor de drie nabestaanden zorgden we liefdevol, tot we op een dag terugkwamen van het verjaardagsfeest van een lokale zanger en de schapen stijf en aangevreten in de rivier vonden. Gedood door een wolf, was na autopsie de conclusie van de autoriteiten. Slachtoffers van een ‘co-existentieconflict’, blijkt nu. Lees verder
Druppeldop, een woord met de cadans van een dartelend veulen
Een Duitse vriendin was blijven slapen, en hoewel ze nog nooit van Werner Herzog had gehoord, was ik ’s morgens genegen een bord havermoutpap met stukjes fruit voor haar te bereiden. Toen ze weg was en ik rustig naar de wc kon, begon de verwarring. Details zal ik u besparen, maar in de spiegel zag ik de rimpels in mijn voorhoofd de woorden ‘overdraagbare’ en ‘aandoening’ spellen. Lees verder