Bambie begrijpt het: we zijn heel erg in de war allemaal

In het grasrijke Berenland spelen Jochem Stavenuiter en Paul van der Laan Bambie begrijpt het, over de westerse mens en zijn relatie tot ‘de natuur’. Nu het klimaatprobleem weer enorm voelbaar is – in Frankrijk en Spanje stijgt het kwik de komende dagen boven de 40 graden, en die hitte zal gestaag naar het noorden trekken – hebben we behoefte aan mensen die het begrijpen. Maar wat begrijpt Bambie precies? En hoe draagt absurdistisch mimetheater bij aan het vinden van duurzame oplossingen? We vroegen het aan artistiek leider en speler Jochem Stavenuiter. Lees verder

Hoe speel je het beste met takken? Klub Girko vertelt

De circusartiesten van Klub Girko balanceren kleine takken op grotere takken, en die weer op stronken, en de hele tijd vraag je je af: gaat het ze lukken, of dondert de hele boel zo in elkaar? Gegarandeerd dat je de volledige 35 minuten van Human Time Tree Time op het puntje van je boomstronk zult zitten. Het is ook hartstikke leuk om zelf te proberen, dus vroegen we performers Crispin Bade en Josef Stiller naar tips voor wie aan de slag wil met het balanceren van takken. Lees verder

Hoe feestelijk is de show van de Veenfabriek nou echt?

Feitelijk is het niet, Niemand heet Rozenhart. Als je Rozenhart googelt, vind je op pagina twee van de zoekresultaten het LinkedIn-profiel van Berry Rozenhart, een React-Native en iOS Developer uit Haarlem (‘Looking for new opportunities’), en op de derde pagina Liesbeth Rozenhart, militair, jurist en coach met een ‘warm netwerk’ bij Defensie. Sommige mensen heten dus Rozenhart, er staat ook allerlei informatie over dit geslacht op de website genealogieonline.nl. Maar daar gaat het in deze voorstelling niet om. Lees verder

Bart van de Woestijne stond er niet eerder zo open in

Bart van de Woestijne, winnaar van de Joop Mulder Plak in 2018, kennen we van In Order Of Disappearance. Dat was een wandeling met koptelefoon in de bossen bij Formerum, die het Oerol-publiek in 2019 letterlijk en figuurlijk een spiegel voorhield. De voorstelling zou in reprise gaan in 2020 en opnieuw in 2021, maar beide keren werden afgelast vanwege de pandemie. Van de Woestijne is nu op het eiland als deelnemer aan het Lab, waarin een makers met elkaar ervaringen uitwisselen en onderzoeken hoe het landschap zich verhoudt tot de kunst. “Onderliggend thema bij alle vragen die ik deze week stel is hoe je het landschap kunt gebruiken: als katalysator, als spiegel, als hoofdrolspeler.” Lees verder

Ritzah Statia doorbreekt de stilte met keiharde hiphop

Praten over je gevoelens, over seksualiteit, over politiek — dat was in het Afro-Caribische gezin waar Ritzah Statia opgroeide niet aan de orde van de dag. Daardoor kreeg ze later moeite om zich uit te spreken over waar ze voor staat, dat had ze nooit geleerd. Met Kibra Silensio doorbreekt ze de stilte. “Door de stilte te doorbreken, bevrijd je jezelf.” Lees verder

Oerol-krant

oerolkrantDag afgelopen twee weken verbleef ik op Terschelling om te schrijven voor de Oerol-krant. Ik sprak landschapskunstenaar Theun Mosk over het Antropoceen, acteur Anne Stam over clean worden, schreef over voorstellingen als Pinokkio en Valavond, en interviewde een hele rits interessante eilanders. En nog veel meer. Het resultaat – tien prachtige kranten – kun je hieronder bekijken, of via deze linkLees verder

23 dansers spelen voetbalwedstrijd na

schoppenVoetbal en toneel hebben best veel met elkaar gemeen. Je kunt naar beide kijken, vanaf de bank of een tribune. Sommige spelers gaan bij het minste tikkie theatraal naar de grond, anderen springen in het publiek of trekken hun shirt uit. Na afloop krijgen ze applaus en soms een paar centen, en het publiek drinkt nog een biertje aan de bar om na te praten over het schouwspel. Lees verder

Een essay over kunst en publiek, en voorstellingen die (n)iets voorstellen

kunst_publiekGeschreven voor Rekto Verso: Begin april speelde de 67-jarige Italiaanse acteur Giovanni Mongiano een voorstelling van ruim een uur voor een lege zaal. In diezelfde periode speelde er een uitverkocht stuk van Micha Wertheim in Nederlandse theaters – zonder Micha Wertheim, die zat gewoon thuis. Samen schijnen ze licht op de vraag: wanneer stelt een voorstelling echt iets voor? Lees verder

Ik ging naar een 24 uur durende theatervoorstelling

mountolympusAls je live seksshows niet meetelt dan is theater de vleselijkste kunstvorm. Mensen sluiten zich op om naar andere mensen te kijken die in dezelfde ruimte iets verbeelden met hun lichamen – een eeuwenoud en betoverend ritueel. Omdat mijn vriendin actrice is ga ik zelf geregeld naar het theater. De langste voorstelling die ik ooit zag duurde vier uur en heette Colossus. Het was schitterend, dus dat het lang duurde was oké. Bovendien was er een pauze. Maar hoe is het om een etmaal lang theater te kijken? Ik ging naar de 24-uursvoorstelling Mount Olympus: To Glorify the Cult of Tragedy van de Belgische kunstenaar Jan Fabre om daarachter te komen.  Lees verder