Na de bokstraining bood de jongen die mijn lenzen uit mijn ogen had geslagen me een lift aan. Ik fietste sloom als een van school naar huis fietsende puber, hij kwam naast me rijden met zijn blinkend witte Seat, met het raampje open. “Pak de auto maar vast joh, dan kun je aanhangen. Waar moet je heen?” Ik moest afslaan. “Dank je,” zei ik, “maar ik moet hier afslaan.” Even later zag ik hem bij de winkel van het tankstation naar binnen gaan, denk ik.