Literatuur

Er zijn 22 berichten onder Literatuur.

Freek van Kraaikamp over zijn debuutroman

elitepauperBij ‘hooligans’ moet ik altijd aan See You All van Koudlam denken, een nummer dat ik nogal eens heb opgezet rond vier uur ’s nachts op een of ander huisfeest bij gebrek aan betere ingevingen. De clip blijft fascineren: twee legers van mannen beuken genadeloos op elkaar in, op een parkeerplaats in een Oostblokdorp. Er lijkt iets mannelijks van uit te gaan: zij aan zij als broeders je lichaam inzetten als vechtmachine. Je bent één groep, steunt één club, en één leider is er waarschijnlijk ook. Geen twijfels, geen zwakte. Vooraf is het flink snuiven geblazen en na afloop drink je samen twintig bier. Je voelt je lekker en mannelijk. Dat is ook het universum van Elitepauper, de debuutroman van Freek van Kraaikamp (33), chroniqueur van de rauwste voetbalcultuur. Lees verder →

Monsterfraudeur Bernie Madoff ‘best oké’

pefko_vliegenFraude, hebzucht, en heel veel geld – de Amsterdamse schrijver David Pefko (1983) schreef een meeslepende roman over een Amerikaanse Jood die decennialang zijn eigen mensen voorhield dat hij hun spaargeld investeerde, terwijl hij het op zijn eigen bankrekening liet staan en er samen met zijn vrouw en zoon riant van leefde. Jerry Kirschenbaum heet de frauduleuze vermogensbeheerder in Daar komen de vliegen, en Pefko baseerde hem op Bernard Madoff, de 79-jarige New Yorker die in september 2008 door de FBI werd opgepakt, en nu een straf van honderdvijftig jaar uitzit. Lees verder →

Boeken die ik uitleende en nooit meer terugkreeg

boekenuitlenenIk ving eens op dat er een oud Chinees gezegde is over het uitlenen van boeken: “Je bent een dwaas als je een boek uitleent, maar nog dwazer als je geleende boeken weer teruggeeft.” Leuk en aardig, maar we zijn hier niet in China. Ook ik leen weleens een boek uit en ik krijg het niet altijd terug. Ik moet leren dat te accepteren. Een boek uitgeleend is meestal een boek weggegeven. Deze boeken leende ik uit en kreeg ik (nog) niet terug:  Lees verder →

Over eclectisch lezen, pillen en de Witte Tijger

whitetigerBehalve baard, bril, borsthaar en buikspek deel ik met vermaard filmregisseur Francis Ford Coppola een eclectische leesstijl. “Mijn leesgedrag is een soort rivier waar ik vrijelijk in rondzwem,” citeerde Berend Jan Bockting hem twee weken geleden in de Volkskrant. Ik las dit en dacht: ha, mijnes ook. Toen ik tijdens mijn Engelstalige studie in Tilburg aan de academic advisor vertelde wat ik zoal las, boetseerde hij de lucht uit zijn keel met zijn Brabantse mond in de volgende klanken: “O, dus je leest eigenlijk van alles en nog wat.” Lees verder →

Het huis van de moskee

hethuisvandemoskeeVolgens mij was het een collega die me Het huis van de moskee van de Perzisch-Nederlandse schrijver Kader Abdolah aanraadde. Ik werkte er pas net en we hadden het over boeken, want daar komt een gesprek weleens op uit. Gevoelig als ik ben voor andermans lievelingsboeken kocht ik die week voor twee euro een harcover-exemplaar bij de kringloop op de hoek — met een mix van hoogwaardig aanbod en analfabetische klanten een goudmijn voor bibliofielen. Het boek belandde linksboven in de kast, naast Abdolahs boekenweekgeschenk De kraai.  Lees verder →

Een interview met een anonieme man die onder de douche boeken leest

douchenSinds de uitvinding van het gebonden boek is de lezer niet meer aan de bibliotheek gebonden. Lezen kan overal: in bed, in de trein, op de wc. Iemand las eens een boek aan me voor toen we naar West-Vlaanderen reden om friet te eten en over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog te slenteren. Ook dat kan. Maar lezen onder de douche? Een kennis van me doet het, en het bevalt hem goed. Laatst sprak ik hem over zijn leesgewoonte. Hij maakte een frisse indruk. In verband met milieudefensie en zijn huisbaas wil hij graag anoniem blijven.  Lees verder →

15 goede boeken die ik en mijn vrienden van De Gebroken Rug lazen in 2015

oudennieuwHet is de laatste dag van het jaar, en dus kijken we bij De Gebroken Rug terug naar de ruggen die we dit jaar braken. Onze conclusie: vorig jaar lazen we meer. Misschien hadden we het dit jaar drukker, misschien waren de boeken dikker, misschien worden we indolente dertigers met volrijpe buiken en weke breinen. Waarschijnlijk dat laatste. Toch lazen we nog genoeg dode bomen bij elkaar om een lijstje aanraders voor je te kunnen opstellen. Dit zijn de vijftien beste boeken die wij in 2015 lazen. Lees verder →

Pim Morskate gaat de zestig dit jaar niet halen

lezen2015 loopt ten einde. Wat nog rest zijn buffelsessies, cadeau’s, zwaarmoedige vollebuikwandelingen, verwarrende gevoelens, familiefilms, borrels, puzzels, toastjes, ambivalente oud-en-nieuwplannen en uiteraard een boel goede voornemens. Waar sommige mensen hun Facebookvrienden imponeren met statusupdates als ‘Ik ga in 2015 vaker de fiets pakken’ en ‘Ik neem in 2015 nooit meer tegelijk een slaappil en een laxeerpil’, gooien anderen het over een intellectuelere boeg. Zoals Pim Morskate, die zich een jaar geleden voornam om in 2015 veel boeken te lezen.  Lees verder →

Andy Leenen, de man van honderd boeken

leesdoelSommige mensen stoppen met roken, anderen schrijven zich in bij een sportschool. De jaarwisseling is voor velen een moment om zichzelf met goede voornemens op te zadelen. Een kleine groep andersdenkenden stelt zichzelf ten doel in het komende jaar een bepaald aantal boeken te lezen. Nu 2015 ten einde loopt spraken we een aantal van deze Mohikanen. Vandaag: Andy Leenen, de man van honderd boeken.  Lees verder →

Er is niets wat hier nog blijft

janvantienen_erisnietswathiernogblijftVrijdagavond 16 oktober 2015 vond in gallerie Vriend van Bavink te Amsterdam de boekpresentatie plaats van Er is niets wat hier nog blijft van Jan van Tienen. Mensen werden bedankt, passages werden voorgelezen, boeken werden verkocht, leverworst en kaas werden gegeten. Er werd gedronken op Jan van Tienen en dat er maar veel boeken verkocht mogen worden. Jan, namens De Gebroken Rug van harte gefeliciteerd met je debuut, en we hopen nog veel moois van je te mogen lezen.

4 à 5 dingen uit mijn leven die schrijvers zich hebben toegeëigend

hitchhikerPas toen ik mijn gezicht afdroogde besefte ik dat de handdoek die ik gebruikte vier dagen op de grond in de sportschool had gelegen. Ik had hem maandag laten slingeren en vrijdag in een groezelig hoekje teruggevonden toen ik mijn veters strikte. Thuis had ik hem over de leuning van de luie stoel gelegd en daarna was ik de hele episode weer vergeten, tot ik me ermee stond af te drogen. Toen ik het samengestelde aroma van zweet, rubberen vloer, gebakken eieren en sigarettenrook opsnoof dacht ik: hier zou je een stevige kruidenthee van kunnen trekken.  Lees verder →

Alice brengt het kleine meisje in je naar boven

alice_in_wonderlandIk droomde dat ik in een speelparadijs was, opgezet door Floyd Mayweather en Manny Pacquiao. Alles was zilvergrijs, diverse etages waren verbonden via trappen en bruggen. Ik speelde met een flesgroene stuiterbal en voelde me senang, tot de vriendin van een vriend van me de bal uit mijn handen sloeg. De bal stuiterde de bosjes in en kwam terecht onder een tak met een dode vogel erop. Het was een geplukte, vlezige loopvogel met rode poten, een grote rode snavel en blauwe ogen. Ik was angstig, ik houd sowieso niet van vogels. Gelukkig stonden er tegen een klimrek langs de wand roeispanen opgesteld. Sommige waren te zwaar om te tillen, het duurde even voor ik een handzaam exemplaar had gevonden. Toen ik de bal met de roeispaan uit de bosjes probeerde te vissen, viel een van de bloedrode poten van de vogel af, bovenop de bal. Het spel was over, kakelend werd ik wakker.  Lees verder →

Onze avond met Michel Houellebecq

houellebecq-in-utrechtAls intellectueel exhibitionist kom je vaak ver met bluffen, maar als Houellebecq in je eigen stad een festival aandoet, dan is niet gaan geen optie. Afgelopen weekend vond in Utrecht de vijfde editie van City2Cities plaats, een literair festival met een naam als een sponsorloop. Neusje van de zalm was Michel Houellebecq, die op zaterdagavond in het oude postkantoor op de Neude over zijn nieuwe boek kwam praten. Henk en Klaas waren aanwezig, zodat ook zij nu kunnen zeggen: wij waren erbij. Dit is hun verslag. Lees verder →

De mens als machine, met een ferme streep licht

vonnegut-breakfast-of-championsIn goede boeken zit vaak een mespuntje waanzin, aldus Pieter Steinz in zijn recente essay Waanzin in de wereldliteratuur. Miguel de Cervantes, Edgar Allan Poe, Virginia Woolf—schrijvers van alle tijden lieten zich door waanzin inspireren, en sommige waren zelf rijp voor het dolhuis. Afgelopen week las ik een boek dat Steinz niet bespreekt, maar dat wel toppie de poppie waanzinnig is. Het werd me een jaar geleden aangeraden door een technicus op mijn werk. Op een ochtend zat hij met een peuk en bak koffie op het terras voor het filmhuis waar we werken. ‘Aan het ontbijt?’ vroeg ik. ‘Breakfast of Champions,’ antwoordde hij, ‘—wat trouwens ook een geniaal boek is.’ Zo ging dat.  Lees verder →

Meer praten minder lezen: stellingen van Pierre Bayard

Dat je best over boeken kunt praten die je niet hebt gelezen, weet iedereen die een maand op een middelbare school heeft gezeten. Toch schreef de Franse psychoanalyticus en literatuurdocent Pierre Bayard een heel boek om dat aan te tonen, Hoe te praten over boeken die je niet hebt gelezen (2007). Ik kocht het ooit voor twee euro bij de Slegte in Nijmegen, toen ik daar tijdens mijn master melancholische middagwandelingen maakte. Lange tijd las ik het niet, begin dit jaar wel, en nu praat ik er weleens over.  Lees verder →

Zwarte komedie over mislukte nieuwbouwstad

joris-van-casteren-lelystadTwee jaar geleden kreeg ik een rondleiding door Lelystad van Joris van Casteren, schrijver van het boek Lelystad. Ik studeerde geschiedenis in Nijmegen. Met twee andere studenten volgde ik de gloednieuwe Engelstalige master. Er waren geen buitenlandse aanmeldingen, het meest exotische exemplaar was een Limburgs meisje dat elke week een andere haarkleur had. Lees verder →

Interview met fotojournalist Boudewijn Bollmann over zijn liefde voor ‘De avonden’ van Gerard Reve

gerard-reve-de-avondenBij De Gebroken Rug waarderen we boeken en melancholie. Daarom vroegen we Boudewijn Bollmann naar zijn inktzwarte liefdesrelatie met De avonden van Gerard Reve. Bollmann is fotograaf, en een goeie. Hij fotografeerde onder meer voor Vrij Nederland, NRC Handelsblad, MU en Vice Magazine, en een deel van zijn werk hangt vanaf januari in het Nederlands Fotomuseum voor de tentoonstelling Rotterdam in the Picture. Kortom: Boudewijn Bollmann riekt naar succes. Omdat hij in zijn werk vaak verwijst naar Gerard Reve en zijn gemoed al jaren spiegelt aan dat van Frits van Egters, vroegen we hem in Rotterdam naar de hoed en de rand, ten einde zijn ziel te doorgronden. Lees verder →

Het geinige grote baggerboek van I.L. Pfeijffer

ilja-leonard-pfeijffer-het-grote-baggerboek‘Waar het nou helemaal in wezen om draait bij het baggerwezen, kan deze jongen haarfijn uit de doekjes winden. Als je zo’n tijd heb meegedraaid op de bak als ik, dan heb je echt wel twee of drie handjes vol anekdotes meegemaakt in die jaren.’ Hou je van lachen? Dan is Het grote baggerboek van Ilja Leonard Pfeijffer echt iets voor jou. Een geinig dun boekje met taal om bij te gieren. Lees verder →