Nu we steeds meer doordrongen raken van de klimaatramp die boven onze hoofden hangt, verruilen meer en meer mensen dierlijke producten voor plantaardige. De vlees- en de zuivelindustrie leveren niet alleen een enorme bijdrage aan de opwarming van de aarde, onder meer door de methaanscheten van koeien, maar het massaal fokken, transporteren en slachten van dieren is ook nog eens hartstikke dieronvriendelijk. En als je net zo goed plantaardig kunt eten — denk aan de Beyond Burger, hummus, maar ook aan ouderwetse groenten en vele nieuwe vegan eettentjes — waarom zou je dat dan laten, behalve omdat vlees ‘zo lekker’ is? Lees verder
Interviews
Er zijn 45 berichten onder Interviews.
Interview met Frans de Waal
Samen met directeur Hans Baaij van de stichtingen Varkens in Nood en Dier&Recht en met vriend en filmmaker Eelke Verboom van PONY-film maakte ik onderstaand video-interview met de wereldberoemde bioloog Frans de Waal, naar aanleiding van zijn nieuwe boek Mama’s laatste omhelzing: over emoties bij dieren en wat ze ons zeggen over onszelf. Een prachtig boek, ik raad je aan het te lezen. Lees verder
Roadmovie in hartje Europa
Het kale appartement van haar neef, een overdekt winkelcentrum vol rokers, een station waar je aan de balie geen informatie kunt krijgen — hoofdpersoon Alma komt in Take Me Somewhere Nice op veel plekken, maar nergens is het echtnice. Ze woont van kinds af aan met haar Bosnische moeder in Nederland. Haar vader hield het hier niet uit en keerde terug. Nu ligt Alma’s vader in een Bosnisch ziekenhuis en reist ze naar hem toe. Haar neef en een vriend begeleiden Alma, wat een bitterzoete roadmovie oplevert. Lees verder
23 dansers spelen voetbalwedstrijd na
Voetbal en toneel hebben best veel met elkaar gemeen. Je kunt naar beide kijken, vanaf de bank of een tribune. Sommige spelers gaan bij het minste tikkie theatraal naar de grond, anderen springen in het publiek of trekken hun shirt uit. Na afloop krijgen ze applaus en soms een paar centen, en het publiek drinkt nog een biertje aan de bar om na te praten over het schouwspel. Lees verder
Freek van Kraaikamp over zijn debuutroman
Bij ‘hooligans’ moet ik altijd aan See You All van Koudlam denken, een nummer dat ik nogal eens heb opgezet rond vier uur ’s nachts op een of ander huisfeest bij gebrek aan betere ingevingen. De clip blijft fascineren: twee legers van mannen beuken genadeloos op elkaar in, op een parkeerplaats in een Oostblokdorp. Er lijkt iets mannelijks van uit te gaan: zij aan zij als broeders je lichaam inzetten als vechtmachine. Je bent één groep, steunt één club, en één leider is er waarschijnlijk ook. Geen twijfels, geen zwakte. Vooraf is het flink snuiven geblazen en na afloop drink je samen twintig bier. Je voelt je lekker en mannelijk. Dat is ook het universum van Elitepauper, de debuutroman van Freek van Kraaikamp (33), chroniqueur van de rauwste voetbalcultuur. Lees verder
Interview in Univers over hoe het nu écht met me gaat
’s Werelds grootste autoriteit op gebied van zandkunst
Jimi Hendrix zong het al: kastelen van zand worden uiteindelijk door de zee opgeslokt. En geldt dat niet voor alles wat we bouwen? Vanuit het perspectief van het universum zijn wij een druppel op een tektonische plaat. Niets is blijvend, zelfs marmer vergaat uiteindelijk tot stof, en al het andere ook. Dat is een reden om mooie, bijzonder dingen te verzamelen en goed te bewaren, zoals in musea gebeurt. Om dat weer eens bij mensen onder de aandacht te brengen gaat vandaag de Nationale Museumweek 2018 van start, met in Zaltbommel de onthulling van een gouden zandsculptuur gebaseerd op Slot Loevestein. Lees verder
Iedereen kan wat leren over ecologie in de club
Bij Engelse filosofen denk je snel aan keurige heren met heldere verhaaltjes, alledaagse voorbeelden en onderkoelde humor. Timothy Morton (Londen, 1968) is totaal anders. Hij is meer het type dat je op zondagochtend tegen het lijf loopt in de Berghain, en dan nog scherp genoeg is voor een vertoog over Interstellar, Heidegger en Coca-Cola. In zijn boeken over ecologie legt hij onnavolgbare verbanden tussen wetenschap, kunst en filosofie. Maar de boodschap die hij overbrengt blijft altijd helder: de ramp is al geschied, het is tijd om ons te verzoenen met de biosfeer. De mens is namelijk de biosfeer. Lees verder
Van Enckevort is niet bang voor rood, geel en blauw
In mijn geboortejaar 1986 sneed een Amsterdammer met een stanleymes een paar flinke japen in een schilderij van Barnett Newman. Zijn schilderij Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III was groot en cadmiumrood. Sommige mensen vonden dat overweldigend, alsof ze oog in oog met God zelf stonden, terwijl anderen het maar niks vonden en boze brieven stuurden naar het Stedelijk. Het doek kapotsnijden ging ver – al kun je beter schilderijen kapotsnijden dan mensen. En nu hebben we het er tenminste nog eens over, toont The End of Fear, een documentaire van Barbara Visser. Lees verder
Nadine Strauss onderzocht relatie nieuws en aandelen
In november 2017 verspreidde persbureau Bloomberg het bericht dat het helemaal niet goed ging met het Franse bouwbedrijf Vinci. De financieel directeur zou ontslagen zijn, de boekhouding was niet op orde en er was een verlies van 3,5 miljard euro. Binnen 9 minuten daalde de koers met 23 procent. Er was alleen één dingetje: het was nepnieuws, het persbericht was een hoax. Bloomberg rectificeerde, het aandeel herstelde zich, en intussen waren een paar mensen steenrijk geworden. Lees verder
Eline Hesse gaat vaders oliegeld duurzaam investeren
Eline Hesse (26) kreeg dit jaar van haar gepensioneerde vader best wel veel aandelen cadeau, onder meer van Shell en McDonalds, ter waarde van een klein appartement in Amsterdam. Haar vader verdiende zijn fortuin bij Royal Dutch Shell, maar in tegenstelling tot deze oliegigant streeft dochter Eline naar een wereld zonder apocalyptische klimaatcrisis. Ze gaat haar geld daarom herinvesteren, op een duurzame manier. Over die zoektocht maakt ze de documentaire Petrol Dollars for a Different Engine. De film is nog niet af, ze zamelt eerst extra geld in via een crowdfundingsplatform. Ik sprak Eline Hesse over haar film, haar idealen en haar investeringsplannen. Lees verder
Kritische film over Pinksterkerk
Op dinsdag 12 december 2017 komt de VICE-documentaire Zondagskinderen uit, een kritische film over de Pinksterkerk. De Pinksterkerk is een steenrijke protestantse radicale geloofsgemeenschap die in de twintigste eeuw vanuit de VS is overgewaaid naar Nederland. Waar de gereformeerden in zwarte kousen sombere psalmen neuriën, dansen de pinksterspringers op gitaarmuziek. Jezus is geen lijk aan een kruis, maar een knuffelbeer die je daadwerkelijk in je kunt voelen, en waar je dan high van wordt. Lees verder
Schuld, sporten en iets maken van je leven
De welvaart is in deze wereld ongelijk verdeeld. Sommige mensen worden rijk geboren en anderen arm, en dat is een kwestie van geluk of pech hebben. Niemand kiest zijn eigen ouders uit. Je hoort vaak dat je met hard werken een succesvol en rijk mens kunt worden, een mythe die onlosmakelijk met Amerika en het kapitalisme is verbonden. De keerzijde daarvan is het wijdverbreide idee dat armoede ook je eigen schuld is. Had je maar beter je best moeten doen. Lees verder
Volgens Raoul Martinez zijn we een stuk minder vrij dan we denken
Heel af en toe komt het voor dat je een boek leest dat zo goed is, dat je het aan iedereen wil aanraden. Voorlezen zelfs, als mensen dat op prijs stellen. Creating Freedom: Power, Control and the Fight For Our Future van Raoul Martinez is zo’n boek. Het is een helder en overtuigend pleidooi voor vrijheid en democratie, en tegen kapitalisme en ongelijkheid, en echt een boek dat je ogen opent voor dingen die je misschien al wel aanvoelde maar nog niet wist te formuleren. En het staat ook nog eens voor de helft vol met oplossingen voor de problemen waarmee we kampen. Lees verder
Werken is altijd een teleurstelling
Ik heb tijdens mijn studie filosofie veel boeken gelezen, maar zelden de filosofieboeken die me werden opgedragen. Met een vriend die ook veel las grapte ik weleens dat studeren best oké is, maar dat het zo snijdt in je leestijd. Iets soortgelijks zullen veel mensen zeggen over werken: best oké, maar het snijdt zo in je tijd. Je leeft maar één keer, je wil van alles, maar je moet vooral werken, wat verdomd saai en eentonig kan zijn. Lees verder
Hiphopmusical Patti Cake$
Mensen hebben dromen, en Amerikaanse films verbeelden graag hoe die dromen werkelijkheid worden. Zo ook Patti Cake$, het speelfilmdebuut van de uit New Jersey afkomstige Geremy Jasper. Hoofdpersoon Patricia (aka Killa P, aka Patti Cake$, gespeeld door Danielle Macdonald) is 23 en wil rapper zijn. Het zit haar niet mee in het leven: ze is arm, haar moeder is aan de drank, haar oma ernstig ziek, ze worstelt met overgewicht en heeft een rotbaantje bij een karaokebar. Haar grote liefde is hiphop en ze schrijft schriftjes vol met bars. Lees verder
Interview met Michael Sandel
Zou je een dikke man van een hoge brug afduwen om een ongeluk te voorkomen en vijf levens te redden? Filosoof Michael Sandel (1953) staat bekend om morele dilemma’s zoals deze, die hij voorlegt aan mensen om uit te vinden waar ze nou echt in geloven. Vanaf aanstaande zondag praat de Harvard-hoogleraar elke week met twintig jongeren over ernstige zaken des levens in het tv-programma What’s the right thing to do?. De helft van de deelnemers komt uit Nederland, zoals schrijver Philip Huff en cabaretière Carolien Borgers. Lees verder
Monsterfraudeur Bernie Madoff ‘best oké’
Fraude, hebzucht, en heel veel geld – de Amsterdamse schrijver David Pefko (1983) schreef een meeslepende roman over een Amerikaanse Jood die decennialang zijn eigen mensen voorhield dat hij hun spaargeld investeerde, terwijl hij het op zijn eigen bankrekening liet staan en er samen met zijn vrouw en zoon riant van leefde. Jerry Kirschenbaum heet de frauduleuze vermogensbeheerder in Daar komen de vliegen, en Pefko baseerde hem op Bernard Madoff, de 79-jarige New Yorker die in september 2008 door de FBI werd opgepakt, en nu een straf van honderdvijftig jaar uitzit. Lees verder
Lisa en Anne Bosveld geloven niet in genderhokjes
Androgyn, genderfluïde, tomboy – Lisa en Anne Bosveld (21) uit Arnhem geloven niet in genderhokjes, maar ze worden er wel in geplaatst. Omdat ze vaak mannenkleding en geen make-up dragen, horen ze vaak dat ze op jongens lijken, en sommige mensen denken zelfs dat ze transgenders zijn. Maar ze zijn zoveel meer dan een gender. Lisa studeert toegepaste psychologie in Utrecht, Anne is spoken-word-artiest en begint na de zomer aan de schrijfopleiding van ArtEZ. Samen hebben ze bij FC Twente en Jong Oranje gevoetbald, ze zaten op boksen en allebei lezen ze graag boeken. Voor de campagne van Dove, My Beauty My Say, sprak ik met ze over gender, vrouwelijkheid en hoe het is om als vrouw op een man te lijken. Lees verder
Vind die domme trut en gooi haar in de rivier
In 2010 verscheen er een filmpje op internet waarin een Bosnisch meisje puppy’s in een rivier gooit. Het filmpje werd wereldwijd gedeeld, mensen reageerden woedend, en Transformers-regisseur Michael Bay bood zelfs 50 duizend dollar voor de gouden tip die naar het meisje zou leiden. De Nederlandse filmmaker Ben Brand zag het filmpje en dacht: wat vreselijk. Hij maakte er de speelfilm Vind die domme trut en gooi haar in de rivier over, die vanavond om 20.30 uur te zien is op NPO3. Lees verder