In de acht maanden die ik als eindredacteur voor de Volkskrant werk, heb ik al heel wat jargon horen voorbijkomen en vaak moeten vragen wat de door collega’s gebezigde termen betekenen. Een kleine greep.
Als de chef roept dat er ‘een vijfkoloms i.m. op pagina 9’ komt, dan bedoelt hij een ingezonden mededeling, oftewel een advertentie. Nieuwsverhalen zijn liefst ‘oprolbaar’, met de belangrijkste info eerst en dus makkelijk van onderen in te korten. Een ‘hoerenjong’ is een woord dat eenzaam bovenaan een kolom staat, verweesd van de alinea waaraan het ontsproot. In sommige stukken staan geen tussenkopjes maar ‘spekregels’, vetgedrukte beginwoorden. Wat een ‘stopper’ is, moet ik nog eens aan een collega vragen.
Maar mijn favoriete krantenwoord is ‘beripo’, kort voor ‘berichtenpoot’, een verzameling korte berichten, vaak in één kolom. De diversiteit aan klinkers geeft dit lettergreepwoord een feestelijke klank, temeer daar het een beetje lijkt op ‘horeca’ en ‘Haribo’. Dat snoepjesmerk is een afkorting van de naam van de oprichter ervan, Hans Riegel uit Bonn. Het verschil tussen ‘beripo’ en woorden als ‘horeca’ en ‘doka’ is dat de afkorting niet is opgebouwd uit de eerste letters van afzonderlijke woorden (‘hotels, restaurants en cafés’ en ‘donkere kamer’), maar uit de eerste twee letters van de lettergrepen van een enkel woord. Ik ken geen soortgelijke afkortingen, maar u misschien wel (e-mails welkom).
De beripo is niet altijd een poot. Meerdere berichtjes verdeeld over vier of vijf kolommen duidt men hier ook zo aan, al is het dan geen poot maar een blok of vlak, dus zou beriblo of berivla juister zijn.
Geschreven voor de Volkskrant, zie hier.