2015 loopt ten einde. Wat nog rest zijn buffelsessies, cadeau’s, zwaarmoedige vollebuikwandelingen, verwarrende gevoelens, familiefilms, borrels, puzzels, toastjes, ambivalente oud-en-nieuwplannen en uiteraard een boel goede voornemens. Waar sommige mensen hun Facebookvrienden imponeren met statusupdates als ‘Ik ga in 2015 vaker de fiets pakken’ en ‘Ik neem in 2015 nooit meer tegelijk een slaappil en een laxeerpil’, gooien anderen het over een intellectuelere boeg. Zoals Pim Morskate, die zich een jaar geleden voornam om in 2015 veel boeken te lezen.
Pim, hoeveel boeken had jij je voorgenomen om dit jaar te lezen?
Ik had dit jaar besloten een gooi te doen naar de zestig. Op aanraden van mijn broer en zus had ik besloten om de Goodreads reading challenge te doen. Omdat ik geen enkel idee had wat ik las in een jaar, besloot ik de lat op zestig te leggen, aangezien me dat niet eens het meest vergezochte getal leek. Iets meer dan een boek per week leek me wel te doen.
Hoe ging je te werk?
Ik had niet echt een strategie of een werkwijze, ik las gewoon wanneer ik dat normaal ook zou doen. Ik ben een fervent gamer en werk ik in de horeca, en het rare ritme wat ik daaraan overhoud leent zich slecht voor een uurtje lezen voor het slapen gaan. Ik las nooit op een vaste plek. De meeste boeken heb ik op mijn telefoon gelezen, en ik heb vaak toch een rugtas met een boek bij me.
Ga je het redden?
Ik zit nu op 37, vooral dankzij drie weken vakantie waarin ik de volledige serie van The Dresden Files heb weggewerkt, 14 boeken volgens mij. Ik ga het sowieso niet redden, want 23 boeken in 13 dagen zou ik al lastig vinden als ik niet zou hoeven te werken. Maar ik vind het niet erg. Ik denk dat ik misschien wel ga proberen de 40 te halen, aangezien ik alweer een fris stapeltje nieuwe boeken heb liggen. Volgend jaar zet ik het aantal op 50, om de lat hoog te houden, en omdat ik denk dat 50 wel haalbaar is. Ik wil sowieso veel blijven lezen.
Pim Morsekate in zijn natuurlijke habitat. Foto: Vivianne Werkhoven
Welke verhalen zijn blijven hangen?
The Dresden Files van Jim Butcher waren mijn laatste obsessie, heerlijke detective-fantasy met een goed gevoel voor humor. Daarnaast vond ik Stranger in a Strange Land van Heinlein waanzinnig, en heb ik erg kunnen lachen om Breakfast of Champions van Vonnegut. Ik denk dat ik die laatste twee sowieso nog wel een keer lees, en ik vermoed dat ik voor ik sterf de hele Dresden Files-serie ook nog een keer in duik.
Hoe kijk je terug op deze operatie?
Al sinds ik heel jong was heb ik veel gelezen, en een soort zelfingenomen tevredenheid aan het verslinden van boeken overgehouden. Ook heb ik veel nieuwe boeken geprobeerd, waar ik heel blij mee ben.
Geschreven voor De Gebroken Rug