Sommige mensen stoppen met roken, anderen schrijven zich in bij een sportschool. De jaarwisseling is voor velen een moment om zichzelf met goede voornemens op te zadelen. Een kleine groep andersdenkenden stelt zichzelf ten doel in het komende jaar een bepaald aantal boeken te lezen. Nu 2015 ten einde loopt spraken we een aantal van deze Mohikanen. Vandaag: Andy Leenen, de man van honderd boeken.
Hoeveel boeken had jij je voorgenomen om dit jaar te lezen?
Honderd.
Waarom?
Die wens kwam vooral voort uit het te hoge aantal nog ongelezen boeken in mijn boekenkast, en het licht zeurderige schuldgevoel bij elk nieuw boek dat ik desondanks toch weer aanschafte. Ik had me al eerder aan een soortgelijk streefdoel gewaagd door te proberen 365 films te kijken in een jaar, wat resulteerde in een zeer vruchtbaar filmjaar waarin ik prachtige dingen heb ontdekt. Ik herinner me nog dat ik lang niet altijd zin had om een film te kijken, maar het dan toch deed om op schema te blijven. Achteraf gezien ben ik blij met dat beetje zelfdwang, omdat ik anders die tijd waarschijnlijk had gevuld door filmpjes te kijken van mensen die domme dingen doen – die ik alweer vergeten zou zijn voor ik klaar was met grinniken. Zelfdwang loont, en ik was benieuwd of dit ook met boeken zou lukken.
Wat was je strategie? Wat zijn je routines?
Mijn belangrijkste strategie was op schema blijven, en dat heb ik het hele jaar goed volgehouden door stug twee boeken per week te lezen. Ik zag al snel in dat het belangrijk was om elke dag te lezen om op stoom te blijven, en dat heeft geleid tot een dagelijkse routine: als ik thuiskom van mijn werk ga ik eerst een tijdje lezen terwijl ik koffie drink. Meestal stop ik met lezen als ik misselijk word van de koffie. Het overgrote deel van de boeken die ik las valt onder literatuur, maar om hongerig te blijven heb ik voor variatie binnen mijn dieet gezorgd – met name door het assortiment aan te lezen schrijvers breed te houden, en door wat op en neer te hupsen tussen Nederlands- en Engelstalig.
Andy Leenen in zijn stoel, met koffie en een boek. Foto: Sem Delaere
Op hoeveel boeken zit je nu? Ga je het redden?
Vandaag heb ik boek 95 dichtgeslagen, dus ik ben goed op weg. Ik ben vastbesloten om het te gaan redden. Als ik mijn ogen dichtdoe en heel goed luister, hoor ik mezelf al met een tevreden zucht de allerlaatste pagina van dit jaar omslaan.
Welke verhalen zijn echt blijven hangen? Zou je die nog een keer lezen?
Ik ben niet per se geïnteresseerd in verhalen op zich, maar eerder in de stijl van een schrijver. Als ik daardoor gegrepen word, pluis ik de rest van het oeuvre meestal wel uit. Terugkijkend op dit jaar waren mijn mooiste ontdekkingen Gerard Reve, Frans Kellendonk en J.D. Salinger, en heb ik met veel plezier nader kennisgemaakt met schrijvers die al waren opgeklommen naar de meest dierbare regionen van mijn boekenkast – waaronder Cees Nooteboom, A.L. Snijders en Paul Auster. De twee boeken die ik waarschijnlijk nog wel opnieuw ga lezen de komende jaren zijn Tom McCarthy’s Remainder en William Gibsons Neuromancer.
Hoe kijk je terug op de operatie?
Ik ga eindigen met een kolos: De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha. Daar ben ik nu al een tijdje in bezig en dit leesavontuur voelt inmiddels als dat boek: ik dwaal in kalme tred rond door een uitgestrekt papieren landschap terwijl ik de zachte bries op mijn wangen voel van elke pagina die ik omsla, en onderweg stuit ik op de prachtigste verhalen. Ik weet niet of ik nog eens naar honderd boeken in een jaar ga streven omdat er ook veel andere dingen zijn die ik graag doe, maar voor dit jaar was het in ieder geval een zeer verrijkende ervaring.
Geschreven voor De Gebroken Rug